(( نام ترا آن مرغ حق گو جار می زد
در کوچه و پس کوچه و بازار می زد ))

گاهی بروی صحن گاهی گنبد تو
انگار مرهم بر دل بیمار می زد

ای کاش قلبم چون کبوترهای بامت
یک لانه ی کوچک در این دربار می زد

ای کاش دستی بر سر ما می کشیدی
آن وقت باران بر دلم بسیار می زد

ای کاش می شد خادمت باشم شب و روز
یک مهر تایید است اگر دلدار می زد