#به_قلم_خودم
امشب دلم برایتان بی هوا تنگ شده
دلم میخواست مثل ادمهای زمان قدیم ما هم خدمت شما میرسیدیم مثل همان ها که امامشان را باچشم میدیدند
خیلی حرفها داریم که فقط برای شما باید گفت
دلهای شکسته ای داریم که فقط مرهمش شمایی
بغضهای فروخورده ای داریم که فقط با دیدن شما عقده گشا میشوند
وقتی دل ابری می شود وسینه تنگ فقط احادیث شما دل را جلا میدهد وغبار از وجودمان پاک میکند
چرا که کلامتان مثل وجودتان نور است
مثلا این حدیث که فرمودید:
ما در رعایت حال شما هیچ کوتاهی نمی‌کنیم و یاد شما را از خاطر نمی‌بریم وگرنه محنت و دشواریها شما را فرا می‌گرفت و دشمنان شما را از بُن و ریشه قلع و قمع می‌ساختند. (بحار، ج ٥٣، ص ٧٢)
چند بار خواندمش و هر بار ارامشی قلبم را فرا گرفت
وقتی حوادث اطراف دل را میلرزاند وشک و تردیدها قلب را سخت میکند این حدیث ارامشی و قوت قلبی است که چه زیبا می فرماید
مولی امیرالمؤمنین(علیه‌السلام)»:
همواره در انتظار (فرج و ظهور صاحب‌الزمان علیه‌السلام) باشید و یأس و ناامیدی از رحمت خدا به خود راه مدهید. (بحار، ج ١٥، ص ١٢٣)
گاهی که میبینیم یا میشنویم از دست دادن عزیزان و اطرافیان را ترسی به دلمان می افتد عجیب که نکند به ظهورت نرسیم وقبل از امدنتان وقتمان تمام شود انگاه این حدیث را میبینیم وغم از دل بیرون میرود که
امام جعفرصادق (علیه‌السلام) فرمودند:
مَن ماتَ مِنکُم وَ هُوَ مُنتظِرٌ لِهذا الأََمرِ کان کَمَن هوُ مَعَ القائِمِ فی فُسطاطِه.
هر کس از شما که در حال انتظار ظهور حضرت مهدی(علیه‌السلام) از دنیا برود همچون کسی است که در خیمه و معیت آن حضرت در حال جهاد به سر می‌برد. (بحار، ج ٥٢، ص ١٢٦)
حالا با دلی ملتمس برای ظهور و امدنتان دست به دعا بر می داریم چرا که خود فرمودید:
برای تعجیل در ظهور من زیاد دعا کنید که خود فَرَج و نجات شما است. (کمال‌الدین، ج ٢، ص ٤٨٥)
پس از خدا میخواهیم که اقایمان را به ما برساند که بسیار دلتنگ اوییم
میدانیم هنوز لیاقت دیدارش را نداریم اما به بیچارگی ما رحم کنید
اقایم برایمان دعا کنید که
دعا کن از سر کوی تو باز پس نروم
ودر هوای تو باشم پی هوس نروم
چو مرغ جان مرا میکشی به باغ حضور
دعا کن از طمع دانه در قفس نروم
کجاست راه فرار من از حکومت تو
شکار کن که فراتر ز تیررس نروم