من همان قطره ی ناچیز و ضعیف و ریزم
و تو دریایی و چون وصل شوم لبریزم

مثل یک شاخه گل پیچک نو پا شده ام
چون بدور تو بگردم بشود برخیزم

(گاهی از دست خودم سخت به هم می ریزم
از چه؟ از شدت شوری که از آن سر ریزم)

شور، یعنی که دلم را ببرم هر جایی
با خودم قهر کنم، ناله کنم، بگریزم

ظرف دل چون که جدا شد، به زمین می افتد
از شما دور شوم، خورد شوم، می ریزم

بی تو یک پیچک آواره ی سرگردانم
یک گل خشکم و بر شاخه ی خود آویزم

وقتی از دست خودم سخت بهم می ریزم
با نگاه گل زهراست که بر می خیزم

#به_قلم_خودم
#نگاه_گل_زهرا